மௌனம் ஒரு தவம்

 

வாய்ப்பேச முடியாததை - ஒரு

குறையாக நினைத்ததில்லை - என்றும்

பேசுவதை விட

மௌனமே மேலானது

ஊமை என்ற கேளியம்

ஊனம் என்ற கிண்டலும்

என் செவிகள் தாண்டி - மனம்

உள்ளே சென்றதில்லை

வாய்ப் பேசமுடியாமையை

ஒரு வரமாகவே நினைத்தேன்

வீண்ப் பேச்சுக்கள் , வெட்டி அறட்டைகள்

ஏதும் எனக்கு தெரியாது

 நான் சொல்ல நினைப்பதை

ஒரு சிறுப் புன்னகையும்

என் விரல் அசைவுகளும் சொல்லிவிடும்.

தினமும் மவ்ன விரதம் இருக்கும் - தேவதை நான்

மௌனம் ஒரு தவம்

மௌனம் ஒரு சாதனம்

மௌனம் ஒரு யாகம்

மௌனம் ஒரு வழிப்பாடு

முதல் முதலின் 

நான் ஊனம் , நாம் ஊமை , நான் குறை உள்ளவள்

என்று எனக்கு தோன்றுகிறது

என்னை நினைத்து 

முதன் முதலில் வருந்துகிறேன்

நான் ஏன் பிறந்தேன் - என்று

என்னையே நான் சபிக்கிறேன்

அழுகின்ற உன்னை

சமாதானப் படுத்த முடியாமல்

ஆறுதல் சொல்ல முடியாதவளாய்

கண்ணீர் மட்டும் சிந்தும் - மரமானேன் 

என் மனதை புழியும்

உன் அழுகைக்கும் , உன் கண்ணீருக்கும்

என்னிடம் பதில் இல்லை

என் கண்ணீரே அதற்கு - சாட்சி 

அம்மாவை மன்னித்துவிடு - மகனே

உனக்கு நான் தாலாட்டு பாடியதில்லை

ஒன்றுமே பேசியதில்லை

ஆ , ஊ , ம் அதற்க்கு மேல்

எனக்கொன்ரும் பேசவும் முடியாது

அழுகிற உன்னை ஆறுதல் படுத்த

எனக்கொரு வழியும் கிடையாது

நான் ஒரு ஊமை , நான் ஒரு ஊனம்

என்னை மன்னித்து விடு